| “Sevgili ilknur hanım, size çok teşekkür etmek istiyorum, her gün sizin için dua ediyorum. Sizinle tanışmasaydım bu dönemi asla atlatamazdım!. O kadar sevdiğim bir insanı kaybettikten sonra çok kişi bana sarıldı, elimi tuttu, inkâr edemem, yardımcı olmak istediler, hiç yalnız bırakmadılar. Ama hiç kimse sizin gibi değildi. Melek gibi girdiniz hayatıma. Bana sözlerinizle sarıldınız. Bakışlarınızla elimi tuttunuz. Beni o kadar iyi anlıyordunuz ki, çünkü siz de çok sevdiğinizi yıllar önce kaybettiniz ve hala ağlıyorsunuz. Hayatımın en zor döneminde sizin varlığınız, benim için yaptıklarınız, bana öğrettikleriniz hayata yeniden tutunmamı sağladı. Benim hissettiklerimi siz dile getirdiniz. Elime harika bir pusula tutuşturup beni hayatıma geri gönderdiniz. Her gün o pusulayla uyanıyorum ve günüme başlama gücü buluyorum. Biliyorum “sayenizde” kelimesini sevmiyorsunuz ama ben yine de söyleyeceğim çünkü sayenizde ben yine ben oldum. Belki hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak, o hayal ettiğim hayatı da yaşayamayacağım, planlarım gerçek olamayacak, yine korkularım olacak, bazen çok acıyacak, kendimi çok yalnız hissedeceğim, belki de isyan edeceğim, uykularım kaçacak evet belki… ama benim artık bir pusulam var, asla kaybolmam ve kaybolursam da bir meleğim var…iyi ki varsınız”. Z. Ş., 12.12.2013 |
